Ο Πύργος Καραμίχου στα Φάρσαλα και η ιστορία του

Άρθρο – Εργασία του Φιλόλογου – Καθηγητή κ. Ευάγγελου Μπαλντούνη.

ΥΠΕΡΟΧΟ ΔΕΙΓΜΑ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ: Ο “Πύργος Καραμίχου” αποτελεί ένα πραγματικό στολίδι για τον Δήμο Φαρσάλων, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή. Είναι ένα συμπαγές λιθόκτιστο κτίριο, εμβαδού 214,53 τ.μ. και με εξωτερικές διαστάσεις 7 x 9,60μ. Έχει ελεύθερη θέα προς όλες τις πλευρές. Αποτελείται από ισόγειο και δύο ορόφους και μέχρι πρόσφατα επιστεγαζόταν με τετράρριχτη στέγη, η οποία όμως είχε ολοκληρωτικά καταστραφεί. Το κτίριο άρχιζε να παρουσιάζει δομικά προβλήματα και να χρήζει στερέωσης, εξυγίανσης και αποκατάστασης. Όλα τα στοιχεία μαρτυρούν ότι το αρχικό κτίσμα ήταν ένα ορθογώνιο αρραγές τριώροφο κτίριο με ημιυπόγειο, κατώι και ανώι, που διέθετε δύο εξώστες, δύο γωνιακά μπαλκόνια νοτιοανατολικά και βορειοδυτικά. Πρόκειται για μία από τις πιο αξιόλογες ενδείξεις της εγκόσμιας αρχιτεκτονικής της Οθωμανικής περιόδου των Φαρσάλων και θεωρείται μάλιστα το παλαιότερο σωζόμενο αρχιτεκτόνημα της πόλης.

ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ: Είναι κτισμένος στην πλούσια οθωμανική συνοικία “Μοιροχώρι” ή “Εμιροχώρι”. Βρίσκεται εντός ενός μικρού ακανονίστου σχήματος οικοπέδου, το εμβαδό του οποίου δεν ξεπερνά τα 215 τ.μ. Η πρόσβαση προς αυτό γίνεται από ένα μικρό, στενό δημοτικό δρόμο. Είναι το μοναδικό σωζόμενο πυργόσπιτο της ευρύτερης περιοχής. Η σημερινή εικόνα του, ασφαλώς ωχριά και δεν ανταποκρίνεται στη σίγουρα εντυπωσιακή εικόνα της εποχής της αρχικής κατασκευής του. Τότε θα αποτελούσε την κεντρική μονάδα ενός εκτεταμένου κτηριακού συνόλου, με πλήθος βοηθητικών οικοδομημάτων και θα κυριαρχούσε στο αστικό τοπίο των αρχών του 18ου αιώνα με το ύψος του.

ΒΑΣΙΚΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΥΡΓΩΝ: Είναι ψηλόκορμα κτίσματα με τρεις ή και περισσότερους ορόφους, με μικρό συνήθως εμβαδό κάλυψης συνήθως τετραγωνικής κάτοψης, χωρίς εσωτερικές διαιρέσεις και με διάχυτη την οχυρωματική φροντίδα. Ο σκοπός τους ήταν η προστασία των προυχόντων από κάθε είδους αυθαιρεσία των καιρών. Ο αμυντικός τους χαρακτήρας, πέρα από τη συμπαγή κατασκευή τους, φαίνεται και από τις “ζεματίστρες” ή “καταχύστρες” και τις σχισμοειδείς πολεμίστρες και τον ψηλό προστατευτικό περίβολο. Αυτά τα πυργόσπιτα με τις ραδινές (λεπτοκαμωμένες και κομψές) αναλογίες, την αίσθηση του ύψους και την επιβολή των εξώστεγων που κατόπτευαν τη γύρω έκταση, εξυπηρετούσαν πολύ περισσότερο το γόητρο, την ασφάλεια και την επιβολή του ιδιοκτήτη τους.

ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ: Το γεγονός ότι ο πύργος βρισκόταν στην καρδιά της πλούσιας οθωμανικής συνοικίας “Μοιροχώρι”», στην οποία όπως γνωρίζουμε από παλιές φωτογραφίες υπήρχαν και άλλα πυργόσπιτα, όπως η “κούλια Δασκαλόπουλου”, που γκρεμίστηκε με τον σεισμό το 1954 μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο αρχικός ιδιοκτήτης του ήταν Τούρκος (κουλές= πύργος, φρούριο). Επόμενος ιδιοκτήτης ήταν η οικογένεια Πανταζή, που σύμφωνα με μαρτυρία του απογόνου της, Γεωργίου Παπαδημητρίου, θα πρέπει να είχε ήδη στην κατοχή της το κτίσμα το 1881, έτος απελευθέρωσης της Θεσσαλίας από τον Οθωμανικό ζυγό. Η οικογένεια Πανταζή ήταν γηγενής στα Φάρσαλα και μέλη της ασχολούνταν με ζωεμπόριο

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΡΑΜΙΧΟΥ: Ο Σωτήριος Καραμίχος αγόρασε τον πύργο το 1931. Η οικογένεια Καραμίχου ήταν τουλάχιστον τριών γενεών Φαρσαλινοί πριν ο Σωτήρης Καραμίχος αγοράσει τον Πύργο από την οικογένεια Πανταζή. Η καταγωγή της οικογένειας είναι βλάχικη και εντοπίζεται στο Στεφάνι Ασπροποτάμου, ενώ τα μέλη της ασχολούνταν με την κτηνοτροφία. Εκεί η οικογένεια είχε μεγάλο αρχοντικό και μετά από την εγκατάστασή της στα Φάρσαλα, χρησιμοποιούταν ως παραθεριστική κατοικία.· Ο Σωτήρης Καραμίχος ήταν ο νεότερος γιος του Δημητρίου Καραμίχου, που διέθετε συνολικά πέντε γιους και μία κόρη. Οι δύο μικρότεροι γιοι της οικογένειας, ο Κωνσταντίνος και ο Σωτήριος ήταν αυτοκινητιστές και διέθεταν οκτώ λεωφορεία. Ο δε Σωτήριος υπήρξε ο πρώτος που έφερε ταξί στη Θεσσαλία.· Ο Σωτήριος Καραμίχος δυστυχώς το 1942 είχε τραγικό και σε νεαρή ηλικία θάνατο. Υπέκυψε σε ηλικία 38 ετών χτυπημένος από την επιδημία τύφου που έπληξε την πόλη των Φαρσάλων, αφήνοντας πίσω του την 28χρονη χήρα του Ελισάβετ, το γένος Τσούμα και τέσσερα νήπια παιδιά, ηλικίας από δύο μηνών έως έξι ετών. Φημολογείται ότι η επιδημία τύφου ξέσπασε στα Φάρσαλα εξαιτίας ενός πτώματος βρέφους που ρίχτηκε στη δεξαμενή ύδρευσης. Το βρέφος ήταν ο καρπός παράνομης σχέσης μιας Φαρσαλινής κοπέλας με έναν Ιταλό.

ΠΩΣ ΓΛΥΤΩΣΕ ΤΗΝ ΠΥΡΠΟΛΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ: Στις 23 Απριλίου 1943 οι Ιταλοί πυρπόλησαν την πόλη. Τότε κάηκαν όλα τα γειτονικά προς τον πύργο σπίτια, ιδιοκτησίας των αδελφών του Σωτηρίου Καραμίχου και μαζί τους όλα τα φωτογραφικά τεκμήρια της οικογένειας, τα οποία είχαν μεταφερθεί εκεί. Οι Ιταλοί, παραδόξως, δεν έκαψαν τον πύργο υποχωρώντας στη θέα του πένθους της νεαρής χήρας και το δράμα των ορφανών νηπίων, που παρατάχθηκαν στην εξώπορτά του. Η οικογένειά του εγκατέλειψε οριστικά τον πύργο και μετακόμισε στην Αθήνα. Ο πύργος παρέμεινε κλειστός ως το 1945. Τότε τον ενοικίασε η οικογένεια Σίμου, η οποία διέμεινε εκεί μέχρι τον καταστροφικό σεισμό του 1954. Έκτοτε ο πύργος παρέμεινε κλειστός και τα τελευταία χρόνια ήταν εντελώς εγκαταλειμμένος, με συνέπεια η ερείπωσή του να είναι προχωρημένη.

ΔΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΆΣΤΑΣΉ ΤΟΥ: Ο πύργος σώζεται σε μέγιστο ύψος 11,50μ., με τοίχους κατακόρυφους.. Οι εξωτερικοί τοίχοι κτίστηκαν με αργολιθοδομή από μικρούς και μεσαίους λίθους που ενισχύεται καθ’ ύψος με ξυλοδεσιές, οι οποίες είναι όμως ορατές μόνο στην εσωτερική παρειά των τοιχοποιιών. Το πάχος στους τοίχους του δεν ξεπερνά τα 0,90μ. Στις τέσσερις εξωτερικές γωνίες του κτίσματος χρησιμοποιήθηκαν μεγαλύτεροι, ορθογώνια λαξευμένοι λίθοι (αγκωνάρια). Τα εξωτερικά κλιμακοστάσια είναι κτιστά. Το παλιότερο, αυτό της ανατολικής πλευράς, είναι ευθύγραμμο και κτισμένο με αρχαίους μαρμάρινους δόμους. Αρχικά το κτήριο δεν ήταν εξωτερικά σοβατισμένο, αλλά η τοιχοποιία του από αργολιθοδομή ήταν ορατή σε όλες τις πλευρές. Αργότερα οι τοίχοι δέχτηκαν κιτρινωπό επίχρισμα, ενώ λευκές ταινίες διακόσμησαν τα πλαίσια των παραθύρων και των θυρών. Τα θεμέλιά του έφταναν σε μεγάλο βάθος, λόγω και της έντονης κλίσης του εδάφους.

ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟ ΤΟΥ: Έγιναν καθαρισμοί στο εσωτερικό του ισογείου του κτηρίου το οποίο ήταν γεμάτο από κρημνίσματα και κάθε λογής μπάζα και κατεστραμμένα έπιπλα. Βρέθηκε μία μονόφυλλη ξύλινη θύρα διαστάσεων 1,68 × 0,99 ×0,07μ. όπως και το άνω τμήμα από μαρμάρινο ανάγλυφο πλαίσιο θυρώματος οθωμανικών χρόνων, διαστάσεων 1,15 × 0,67μ. Η θύρα είναι φτιαγμένη με απλές κατακόρυφες σανίδες συνδεδεμένες στο πίσω μέρος τους με τρεις τραβέρσες .Μπροστά καλύπτεται με απλή σιδερένια επένδυση σε τρία όρθια φύλλα στερεωμένα στο ξύλο με καρφιά. Η θύρα είναι πιθανότατα και η αρχική του πύργου. Η αρχική θύρα εισόδου στον πύργο ανοιγόταν στην ανατολική πλευρά και ήταν αρκετά υπερυψωμένη από το έδαφος για λόγους ασφαλείας.
~ Ο Πύργος Καραμίχου κηρύχθηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Κατόπιν υποβολής αιτήματος, μετά του σχετικού φακέλου ωρίμανσης του έργου από τον Δήμο Φαρσάλων, εντάχθηκε στο Ε.Σ.Π.Α. η στερέωση και η αποκατάστασή του.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΤΗΡΙΟΥ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ: Μέχρι και την περίοδο χρήσης του κτηρίου από την οικογένεια του Σωτήρη Καραμίχου, εξωτερικά δεν ήταν σοβατισμένος (όπως διαβεβαιώνουν οι απόγονοί του). Η πέτρα ήταν γυμνή, εκτός από τις λευκές ταινίες που διακοσμούσαν επιλεγμένα σημεία της επιδερμίδας του κελύφους και που τοποθετήθηκαν, έτσι ώστε να τονίζουν τα αρχιτεκτονικά του στοιχεία. Κατά το 1945 έγιναν παρεμβάσεις στο κτήριο, όπως εσωτερικό σοβάτισμα, που κατέστρεψε τις τοιχογραφίες και τα εν γένει επιτοίχια διακοσμητικά. Μετά το σεισμό του 1954, κατά τον οποίο το κτήριο υπέστη ζημιές, έγιναν επισκευές σε οριζόντια αρχιτεκτονικά στοιχεία. Είναι άγνωστο πότε έγινε το εξωτερικό σοβάτισμα του κελύφους του κτηρίου. Το ημιυπόγειο υπήρξε πάντοτε ένας απομονωμένος χώρος αποθηκευτικής χρήσης χωρίς καμία δυνατότητα εσωτερικής επικοινωνίας με τους επάνω ορόφους.

Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ Α’ ΟΡΟΦΟΥ: Ο α’ όροφος φιλοξενούσε τους χώρους της διημέρευσης των ενοίκων. Στη ΒΔ και τη ΒΑ γωνία του ορόφου υπήρχαν αντίστοιχα, τα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού. Ανάμεσα στα δύο υπνοδωμάτια, στο βόρειο τμήμα του ορόφου, υπήρχε η κουζίνα.· Τη ΝΑ γωνία του ορόφου καταλάμβανε το καθιστικό, με χτιστό τζάκι στη γωνία ανάμεσα στα δύο παράθυρα. Στο ΝΔ τμήμα του ορόφου υψωνόταν η ξύλινη εσωτερική σκάλα που οδηγούσε στο β΄ όροφο, ενώ κάτω από αυτή βρισκόταν η τουαλέτα. Τα ταβάνια ήταν κι αυτά ξύλινα, με κατασκευαστικές και τυπολογικές ομοιότητες, σύμφωνα με μαρτυρίες, με αυτά της οικίας Σβάρτς στα Αμπελάκια.· Τα πατώματα ήταν ξύλινα (δρύινα) σε χρώματα μπεζ-καφέ και σοβατεπί. Η εσωτερική σκάλα, που οδηγούσε στο β’ όροφο, ήταν κι αυτή φτιαγμένη από όμοιο με τα πατώματα ξύλο.

ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ Β’ ΟΡΟΦΟΥ:· Ο β’ όροφος δεν είχε εσωτερικά χωρίσματα (ήταν ο μουσαφίρ οντάς). Είναι το κύριο πάτωμα που περιέχει τους χώρους υποδοχής. Τα ταβάνια ήταν κι αυτά ξύλινα. Στο μέσον του ταβανιού υπήρχε κουμπές (τρούλος), με πολύχρωμο, ζωγραφιστό δακτύλιο. Τα πατώματα ήταν ξύλινα (δρύινα) σε χρώματα μπεζ-καφέ και σοβατεπί.. Ο ζωγραφιστός δακτύλιος της οροφής επαναλαμβανόταν και στο πάτωμα. Υπήρχαν προθήκες με γυαλικά και τέλος, υπήρχε ανοιχτό, ξύλινο, σκαλιστό μπαράκι, γεμάτο με ασημικά. Οι εσωτερικοί τοίχοι του β’ ορόφου ήταν κατάγραφοι (γραμμένος οντάς). Στον ανατολικό τοίχο, ανάμεσα στα ανοίγματα των παραθύρων, υπήρχε μεγάλη τοιχογραφία του βασιλικού ζεύγους, Όθωνος και Αμαλίας. Στο βόρειο τοίχο υπήρχε μεγάλος πίνακας του ήρωα Αχιλλέα. Από την οροφή κρεμόταν μεγάλος πολυέλαιος, λαδιού ή πετρελαίου. Στη μέση υπήρχε εκρού-μπεζ βελούδινο σαλόνι με πολλά καθίσματα, καθώς και τραπεζαρία. Τα παράθυρα καλύπτονταν με μονοκόμματες διπλές κουρτίνες, μεταξωτές και βελούδινες. Ο όροφος αυτός θερμαινόταν με μαγγάλια. Μετά το 1945 οι εσωτερικοί τοίχοι ασβεστώθηκαν. Ο χειμερινός ΝΑ εξώστης, ήταν διακοσμημένος με βιτρώ και εξοπλισμένος με κανονικό σαλόνι και πολύγωνο τραπέζι. Στο θερινό ΒΔ εξώστη οδηγούσε απλή ξύλινη μπαλκονόπορτα. Εκεί υπήρχε και ξύλινη καταπακτή (γκλαβανί), που οδηγούσε στη στέγη. Ο εξώστης αυτός έφερε σαλόνι μπαμπού. Ας σημειωθεί ότι οι νυν λίθινες εξωτερικές σκάλες του κτηρίου όπως και οι δύο εξώστες του, δεν ανήκουν στην αρχική φάση κατασκευής του, αλλά είναι προϊόντα μετασκευών μεταγενέστερων φάσεων.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ και ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΚΤΗΡΙΩΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ: Τα κτήρια αυτά, με το φρουριακό τους χαρακτήρα, αντανακλούν την αμυντική αναγκαιότητα σε ιδιαίτερα ταραγμένες περιόδους για τους πληθυσμούς που διαβιούσαν μέσα στους κόλπους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι ληστρικές επιδρομές των άτακτων στοιχείων έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή των κατοίκων τόσο της υπαίθρου, όσο και των αστικών περιοχών. Αυτά δρούσαν ανενόχλητα μέσα στο χαλαρό έλεγχο των επαρχιακών οθωμανικών διοικήσεων και συχνά μάλιστα τις υπέθαλπαν οι σιτοδείες και οι επιδημίες πανούκλας. Το 18ο αιώνα εξάλλου, διογκώνεται η απληστία και η κακοδιοίκηση των αλβανών οπλοφόρων, που λυμαίνονται την περιοχή της Θεσσαλίας και η ζωή των κατοίκων καθίσταται επισφαλής. Όσον αφορά στον τουρκικό πληθυσμό, αυτός απειλείται και από τη δράση των χριστιανών κλεφτών που εφορμούν από τα ορεινά, επιχειρώντας ένοπλες ληστρικές επιθέσεις ή απαγωγές ατόμων, μια συνηθισμένη πρακτική άσκησης πίεσης. Τα δεδομένα αυτά αναγκάζουν τους ευπορότερους των Οθωμανών να επιλέγουν ως κατοικία, φρουριακού χαρακτήρα κτήρια.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ “ΠΥΡΓΟΥ ΚΑΡΑΜΙΧΟΥ”: Διακρίνονται τα ανοίγματα πέντε σχισμοειδών πολεμίστρων, δύο στο δυτικό τοίχο και από μία στους υπόλοιπους τρεις. Τα εξωτερικά κλιμακοστάσια είναι λίθινα. Αυτό της ανατολικής πλευράς είναι ευθύγραμμο, με έξι σκαλοπάτια διαστάσεων 1,80 x 0,30μ, ενώ της νότιας έχει δύο σκέλη, που σχηματίζουν Γ, δύο και πέντε σκαλοπατιών , διαστάσεων 1,20 x 0,30μ, με πλατύσκαλα. Δύο είναι οι είσοδοι του κτηρίου, που φράσσονται με ξύλινες, δίφυλλες θύρες. Η μία ανοίγεται στην ανατολική πλευρά του, είναι στενή, με διαστάσεις 1,20 x 1,85μ. και οδηγεί στο «απομονωμένο» υψηλό ισόγειο. Η δεύτερη, η κύρια, βρίσκεται στη νότια πλευρά του κτηρίου, έχει διαστάσεις 1,25 x 2,15μ. και οδηγεί στον πρώτο όροφο
Τα παράθυρα των ορόφων είναι λίγα και μάλλον στενά. Στην ανατολική πλευρά ανοίγονται δύο παράθυρα σε καθέναν από τους α’ και β’ ορόφους. Στη βόρεια πλευρά ,έχουμε αντίστοιχα τρία παράθυρα σε καθέναν από τους α’ και β’ ορόφους. Δυτικά το κτήριο είναι σχεδόν τυφλό, αφού ανοίγεται μόνον ένα παράθυρο κι αυτό στον α’ όροφο. Τέλος, προς Νότο διακρίνουμε ένα παράθυρο στον πρώτο όροφο και τρία παράθυρα στο δεύτερο. Τα υπέρθυρα των παραθύρων του πρώτου ορόφου είναι ευθύγραμμα, ενώ του δευτέρου έντονα τοξωτά.
Στο δεύτερο όροφο υπάρχουν δύο ξύλινοι, στεγασμένοι εξώστες. Ο ΒΔ εξώστης έχει ευρεία θέα σε όλη την πεδιάδα του Απιδανού και του Ενιπέα ποταμού. Διαφέρει κατασκευαστικά από τον άλλο, αφού φράσσεται με μεταλλικά κιγκλιδώματα. Η στέγη αμφότερων των εξωστών είναι μολύβδινη. Οι εξωτερικοί λίθοι του κτηρίου είναι σε όλο τους το ύψος λίθινοι. Οι ακμές των τοίχων είναι ισχυρές καθώς δομήθηκαν με ογκώδεις, ορθογωνικούς γωνιόλιθους. Οι εξωτερικές διαστάσεις του Πύργου ανέρχονται στα 7,00 x 9,60μ. Το ύψος του Πύργου αγγίζει τα 11,50μ., δίχως να υπολογίζεται το ύψος της στέγης. Η υψομετρική διαφορά μεταξύ της χαμηλότερης και της υψηλότερης γωνίας, υπερβαίνει τα 2,00μ. Το πάχος των τοίχων φθάνει περίπου τα 0,85μ., που σημαίνει ότι το “καθαρό” εμβαδό εκάστου ορόφου υπολογίζεται στα 40μ2.

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ: Ο αναστηλωμένος πύργος, που τα εγκαίνιά του έγιναν τον Ιούνιο του 2023, αποτελεί πλέον ένα επισκέψιμο επιβλητικό ιστορικό μνημείο της πόλης των Φαρσάλων που όλη της είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος. Φιλοξενεί μέσα του νέες τεχνολογίες που δίνουν τη δυνατότητα με διαδραστικό τρόπο, στον επισκέπτη να “ταξιδέψει” στη νεότερη ιστορία των Φαρσάλων. Είναι το πρώτο στο είδος του στην ευρύτερη Θεσσαλική περιοχή, μοντέρνο Κέντρο Ψηφιακής Φωτογραφίας της νεότερης τοπικής ιστορίας. Επιπρόσθετα, φιλοξενούνται ανεκτίμητης αξίας οθωμανικά φιρμάνια, σπάνιες φωτογραφίες και παραδοσιακές φορεσιές των Φαρσάλων. Είναι ένα μοναδικό πάντρεμα της παράδοσης και της ιστορίας με τις νέες τεχνολογίες. Εντυπωσιακό το αποτέλεσμα καθόσον ταξιδεύει τον επισκέπτη με τον πλέον παραστατικό τρόπο, την εικόνα, στη νεότερη ιστορία της επαρχίας Φαρσάλων. Μία καθηλωτική εμπειρία για τον επισκέπτη, που μπορεί μέσα από τις εικόνες και την ψηφιακή τεχνολογία να ταξιδέψει στο παρελθόν και να αποκτήσει πολύτιμες γνώσεις για τον τόπο μας και την ιστορία του.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ: Η περιοχή μας μετρά χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης παρουσίας. Μεγάλωσε ομηρικούς βασιλιάδες, ημίθεους, ήρωες και μπήκε στα βιβλία της παγκόσμιας ιστορίας για τις συγκρούσεις που έκριναν την πορεία της οικουμένης (ειδικά η εμφύλια Ρωμαϊκή μάχη του 48 πΧ μεταξύ Ιουλίου Καίσαρα και Πομπηίου). Επιβάλλεται να εκπληρωθεί ο στόχος της συνολικής ανάδειξης της πλούσιας ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Είναι χρέος μας απέναντι στην ιστορία μας. Επιπλέον, στις περιοχές όπου ανθεί ο ιστορικός και αρχαιολογικός τουρισμός, συνεπάγονται συνέργειες για την ανάπτυξη του τόπου αυτού.
~ Ο Πύργος Καραμίχου, αυτό το μνημείο της κοσμικής αρχιτεκτονικής, μετεξελίσσεται πλέον για την πόλη των Φαρσάλων σε ένα χώρο πολιτισμού και εκπαίδευσης. Η αξιοποίησή του αναμένεται να αυξήσει το τουριστικό κεφάλαιο και την επισκεψιμότητα στην περιοχή.

Γράφει ο Ευάγγελος Μπαλντούνης
Καθηγητής φιλόλογος