Άρθρο του κ. Αθανασίου Γιακοβή: Η υποβάθμιση της τελετής, υποβαθμίζει το μήνυμα της επετείου
Παρακολούθησα την τελετή μνήμης της 15ης Αυγούστου 2019 για την απελευθέρωση της πόλης μας και οφείλω να πώ ότι στενοχωρήθηκα πολύ από την ελάχιστη έως καθόλου συμμετοχή του κόσμου σε αυτή.
Η απουσία του κόσμου καθιστά την τελετή υποτονική και ας συμπίπτει με το ” Πάσχα του καλοκαιριού”, την κοίμηση της Θεοτόκου.
Σε τίποτα δεν θυμίζει τις επετειακές τελετές για την απελευθέρωση άλλων πόλεων.
Δεν μπορεί βέβαια, όπως είναι λογικό, να επιχειρηθεί καμία σύγκριση με την λάμψη των εορτασμών πόλεων, άλλου μεγέθους και δυνατοτήτων, όπως της Θεσσαλονίκης, των Ιωαννίνων ή της Ρόδου. Αλλά η δική μας τελετή ούτε που πλησιάζει σε λαμπρότητα ακόμη και αυτή των πολύ μικρότερων από την δική μας κωμοπόλεων .
Μάλλον δεν κατάφερε να μπει στην ” ψυχή” των Φαρσαλινών κι ας είναι τόσο σημαντική επέτειος. Μάλλον είδαμε την τελετή ως μια τυποποιημένη παράσταση ως επαναλαμβανόμενη εκδήλωση μνήμης και όχι ως κοινωνική πράξη που εμπεδώνει και μεταβιβάζει κοινωνικές αξίες.
Οι τελετές είναι το μέσο που εξασφαλίζει την ένταξη ενός σημαντικού γεγονότος στη συλλογική μνήμη μιας κοινωνίας και η περιοδική επανάληψή τους (συνήθως σε κάθε επέτειο) εξασφαλίζουν την εμπέδωση και διατήρησή τους στο διηνεκές.
Οι κάθε είδους τελετουργίες είναι και παράγοντας ενδυνάμωσης της συνοχής της ομάδας των συμμετεχόντων.
Άρα, η μικρή συμμετοχή στις Εθνικού χαρακτήρα τελετές, πρέπει να μας προβληματίζει. Σχετικοί με το θέμα επιστήμονες υποστηρίζουν ότι, η μορφή των τελετουργιών μεταφέρει η ίδια ένα ιδιαίτερο μήνυμα που επηρεάζει συνολικά τη σημασία της τελετουργίας.
Δεν ξέρω αν η προηγούμενη Δημοτική Αρχή προβληματίστηκε για την αρνητική επιρροή που ενδεχομένως είχε στην τοπική κοινωνία ο εκφυλισμός της τελετής, ή για ότι η μικρή συμμετοχή των δημοτών δεν προσέδιδε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα προβολής της ίδιας και του έργου της.
Πάντως , έγινε προσπάθεια να αναβαθμιστεί η τελετή, αναβαθμίζοντας τον περιβάλλοντα την στήλη χώρο και επειδή εκεί που είχε αρχικά τοποθετηθεί, ήταν δύσκολο να αναβαθμιστεί ο χώρος, μετέφεραν την ίδια την στήλη πλάι στον Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Εκτός του ότι, μετακίνηση ενός μνημείου έχει πολλά αρνητικά αποτελέσματα και εδώ έκαναν το ίδιο λάθος που έκαναν και στην πλατεία Δημαρχείου.
Τα παρκάκια λέγω του κατακερματισμού του χώρου δεν μπορούν να υποστηρίξουν δημόσιες συγκεντρώσεις και Λαϊκές ή Θρησκευτικές τελετές.
Η μικρή αναθηματική παραλληλεπίπεδη στήλη που έστησαν οι έν Αθήναις Θεσσαλοί το 1955 για να θυμίζει την λαμπρή αυτή επέτειο από μόνη της δεν μπορεί να θεωρηθεί μνημείο. Επίσης ο κόσμος είναι συνηθισμένος να φεύγει μετά την αρτοκλασία και γι αυτό, θα πρέπει η τελετή να ενσωματωθεί, χρονικά και χωροταξικά , στο τελετουργικό της ημέρας, πράγμα που χωρίς την ενεργό συμμετοχή της Εκκλησίας, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να επιτευχθεί.
Εάν λοιπόν όλοι συμφωνήσουμε ότι είναι σημαντική και πρέπει να παραμείνει η τελετή αυτή οι λύσεις υπάρχουν .
Διαφορετικά ας αναθέτουμε σε κάποιον υπάλληλο του δήμου να τοποθετεί τους τιμητικούς στέφανους στα μνημεία , όπως κάνουν άλλα Ευρωπαϊκά έθνη που δεν πιστεύουν ή δεν θέλουν τέτοιου είδους τελετές να επηρεάζουν τους πολίτες τους.
Γιακοβής Αθανάσιος
Αρχιτέκτονας Μηχανικός Μέλος του διοικητικού του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Λάρισας